viernes, 1 de julio de 2011

Relatos de Sandy: As flores máxicas da miña avoa.

As flores máxicas da miña avoa.

Como todos os domingos pola mañá, eu ía visitar a miña avoa. Miña avoa era baixiña, co pelo cor gris e un pouquiño regordeta. Vivía nunha casiña no campo. O que máis lle gustaba era plantar flores.
Ese día decidín erguerme un pouquiño máis cedo e ir coa bicicleta. Cando cheguei á casa da miña avoa a porta estaba pechada. De súpeto oín cantar a miña avoa no xardín de atrás. Fun a xunto dela e... as flores estaban bailando! Pero cando intentei achegarme as flores saíron correndo cara ao bosque. A avoa explicoume que cando alguén cantaba esa canción as flores levántanse e comezan a bailar. O que pasaba era que as flores eran moi asustadizas.
Puxémonos en marcha cara o bosque e comezamos a chamar por todas as flores: rosas, azucenas, margaritas...
Mais había un lirio traveso que non aparecía. Estivemos buscando por todo o bosque.
O atopamos ao mediodía, preto dun estanque moi fermoso no que alguén tirara lixo.
Decidimos levar as flores a casa e despois ir a limpar o estanque. Cando termiñamos de limpar o estanque estaba moito máis fermoso.
Dende entón a miña avoa e máis eu cantamos para que as flores bailen no estanque.
Pero, shh...! Isto é un segredo!


Las flores mágicas de mi abuela.

Como todos los domingos por la mañana, yo iba a mi abuela. Mi abuela era bajita, con el pelo color gris y un poquito regordeta. Vivía en una casita en el campo. Lo que más le gustaba era plantar flores.
Ese día decidí levantarme un poquito más temprano e ir con la bicicleta. Cuando llegué a la casa de mi abuela la puerta estaba cerrada. De repente oí cantar a mi abuela en el jardín de atrás. Fuí a junto de suya y... ¡las flores estaban bailando! Pero cuando intenté acercarme las flores salieron corriendo hacia el bosque. La abuela me explicó que cuando alguien cantaba esa canción las flores se levantaban y comenzaban a bailar. Lo que pasaba era que las flores eran moi asustadizas.
Nos pusimos en marcha cara al bosque y empezamos a llamar por todas las flores: rosas, azucenas, margaritas...
Pero había un lirio travieso que no aparecía. Estuvimos buscando por todo el bosque.
Lo encontramos al mediodía, cerca de un estanque muy hermoso en el que alguien había tirado basura.
Decidimos llevar las flores a casa y después ir a limpiar el estanque. Cuando terminamos de limpiar el estanque estaba mucho más bello.
Desde entonces mi abuela y yo cantamos para que las flores bailen en el estanque.
Pero, ¡shh...! ¡Esto es un secreto!

No hay comentarios:

Publicar un comentario